De vraag rijst: 'Wat hebben we nu in handen?' De minister heeft van de Tweede Kamer de opdracht gekregen om de veerpont niet uit de vaart te nemen voordat er een alternatief is. Er wordt soms gespeculeerd over het belang van zo'n motie. Het is zo dat ministers moties naast zich neer kunnen leggen. Daarvoor moeten zij dan wel zwaarwegende redenen voor hebben of de motie moet domweg niet uitvoerbaar zijn (praktisch niet haalbaar of wettelijk niet toegestaan). Daarvan lijkt ons in dit geval geen sprake. Het is volkomen duidelijk dat de minister de pont in de vaart moet houden. De motie roept echter niet op tot verdere actie.

Dus is de volgende vraag: 'Wat is nu het vervolg?' Op termijn zal de vraag naar de veiligheid van of kosten voor de veerpont opnieuw aan de orde komen. Dus een veerpont tot in lengte van dagen zal dit niet worden. En de motie heeft het ook over '....totdat er een alternatief is'. Hieruit blijkt impliciet wat het vervolg zou moeten zijn. Dat alternatief komt er natuurlijk niet vanzelf mede omdat het niet eenvoudig zal zijn dat te realiseren (praktische uitvoerbaarheid, financiële middelen en regelgeving, om er een paar te noemen). En het risico bestaat dat de aandacht hiervoor wordt afgeleid naar andere zaken die op enig moment ineens ook belangrijk zijn, waardoor de aandacht voor dat alternatief verslapt of helemaal verdwijnt. En dat mag niet gebeuren.

Wat staat ons dus te doen? Er moet vanaf nu gewerkt worden aan de totstandkoming van dat alternatief. We moeten met elkaar de aandacht hierop blijven vestigen. Hier ligt een uitdaging voor het Actiecomité “Laat ons niet zwemmen”, belangenorganisaties, aangrenzende gemeenten, scholen, kerken en natuurlijk de lokale politiek. Aan de andere kant moeten we de verantwoordelijken (het college, de provincie, de minister, RWS) de kans geven hun werk te doen. We kunnen ieder vanuit onze mogelijkheden onze hulp daarbij aanbieden.

De ChristenUnie-SGP vraagt de wethouder om een pro-actieve houding in deze en zal de ontwikkelingen volgen op zowel lokaal, provinciaal als landelijk niveau en aandacht blijven vragen voor deze uiteindelijke alternatieve oeververbinding tussen Nieuwer Ter Aa en Breukelen.